Smá laugardagskvöldsstemmari.....

You could be my unintended
Choice to live my life extended
You could be the one I'll always love
You could be the one who listens to my deepest inquisitions
You could be the one I'll always love

I'll be there as soon as I can
But I'm busy mending broken pieces of the life I had before

First there was the one who challenged
All my dreams and all my balance
She could never be as good as you

You could be my unintended
Choice to live my life extended
You should be the one I'll always love

I'll be there as soon as I can
But I'm busy mending broken pieces of the life I had before

I'll be there as soon as I can
But I'm busy mending broken pieces of the life I had before

Before you

 

er slæmt að vera ég?

Í nótt sem leið gat ég ekki sofið og vorkenndi mér alveg ægilega og þá skyndilega laust því niður í huga mér að sennilega er ég lánsamasta manneskja í heimi!  Ég bara gleymi svo oft að skoða hina hliðina á peningnum. Sem ég faktískt á alls ekki neitt af, -en það er bara af því að ég er ónísk og hef svo lítinn áhuga á fjármunum! Sem betur fer!

 Sko, það eru þessir litlu hlutir sem maður lítur á sem ógæfu sína en eru í raun gæfa manns.Ég er rosalega mikið kvíðabúnt. Sem betur fer, annars hefði ég enga innsýn í það hvernig öðrum kvíðabúntum líður!

Heilsan undanfarin ár hefur verið frekar ...misjöfn. Sem betur fer!  Ég þykist vera heilbrigðisstarfsmaður og þá er nú líklega jafngott að hafa prófað endrum og eins að liggja inná spítala með hjartað í buxunum og gera sér grein fyrir hversu mikið maður hefur að segja um líðan þess sem uppá þjónustu manns er kominn!

Ég má alls ekki smakka áfengi, þá líður mér djöfullega. Magi og vélinda tærist í tætlur og daginn eftir að ég fæ mér í glas er ég nánast farin að spúa eldi! Og það er eins gott! Ég er komin af ölkum langt aftur í ættir og þó ég sé ættleidd þá ólst ég upp við brennivínsáþjánina engu að síður. Ég er því eðal kandídat í fyllibyttu, tala nú ekki um þar sem ég er með kvíðaraskanir! J Það væri laglegt ef ég þyldi að drekka! Það rynni sennilega aldrei af mér!

Ég tek alla hluti inná mig og get legið með sálarkvölum yfir örlögum og ástandi annarra. Jafnvel fólks sem mér kemur ekkert við. Og það er tóm heppni að hafa þann eiginleika! Af því að það er þá einhver sem hugsar um hvernig má leysa vandamálin! Ég kýs að nefna þetta hjartagæsku í stað hins leiðinlega orðs; áráttuhugsanir!

Ég er svo hroðalega hvatvís og kem mér iðulega í vandræði þess vegna! Þar er ég nú heppin! Það er fátt verra en að brenna inni með ósagða hluti sem breytast í harða hnúta og æxli sem einn góðan veðurdag springa.

Ég vil alltaf vera að „bjarga heiminum.“ Dæmigerður „galli“ á fullorðnum börnum alkóhólista að vilja alltaf vera að bjarga öllu og öllum! Draga jafnvel upp hvern óuppdregna lúðann á fætur öðrum lífið á enda til þess eins að átta sig á að honum er óviðbjargandi! En hvílíkur kostur sem það er fyrir heiminn! Hversu dásamlegt væri ekki lífið ef allir vildu alltaf bjarga hlutunum í stað þess að láta sem þeim komi þeir ekki við?? J

Þegar flestir vita að maður á að þegja, geri ég mér enga grein fyrir því! Það er dásamlegt! Er ekki lífið og tilveran full af ósögðum hlutum og gullinni speki?

Ég á mann sem mér finnst æði oft taka mér sem sjálfsögðum hlut. Er það ekki dásamlegt? Að honum finnist nærvera mín og ást, jafn sjálfsögð og súrefnið í loftinu?

Oft var lífið helvíti erfitt þegar ég var að alast upp. Stundum langar mig að taka strokleður og þurrka út einn eða tvo áratugi! Þvílík forréttindi! Ég veit að ég þoli svo margt. Ég hef oft bognað, aldrei brotnað! Ég þekki styrk minn! J

Ég á börn sem nenna ekki að taka til eftir sig og láta oftast eins og þau hafi einkaþjón. Ég er svoooo fegin! Það eru ekki til ómerkilegri hlutir í heiminum til að terrorisera börnin sín með en eilífar glósur og aðfinnslur vegna þess að þau drasla út!

Þegar manni ber að vera passívur og prófessjónal get ég það ekki. Sem er oft ófaglegt og kannski ekki einu sinni viðeigandi. En ég vona samt að þannig verði ég alltaf. Því að það sýnir að sumu venst ég aldrei og ég á stórt hjarta sem slær hratt, óreglulega og alls ekki alltaf eins og það á að gera, en það getur hýst ótalmarga hluti. Og sem betur fer er það ekki vél. Ef það gerist einhvern tíma, þá er ég hætt að vera ég. Og líklega dauð.

 

svínaflensan er ekki kannski góð afþreying en afþreying samt....

Það er komið haust, eiginlega vetur. Það svona örlítið ber á því að að manni sæki smávegis tregi og söknuður eftir sólinni og sumrinu en nú reyni ég að einbeita mér að því að lifa hvern dag sem minn síðasta og hugsa ekki mikið lengra. Nema auðvitað það sem er bráðnauðsynlegt. (eins og td. hvað á að vera í matinn næsta dag... )

Ég hef, sem forgangsmanneskja í þessa svínaflensubólusetningu, mikið verið að velta því fyrir mér hvort ég eigi að fara í sprautu eða ekki. Man einu sinni eftir að hafa látið bólusetja mig og fékk verstu flensu ævi minnar þann vetur. Mér finnst einhvern vegin hálf óhuggulegt að láta sprauta í mig lasinni, dauðri eða lamaðri veiru. Veit, það hljóma hálf hræsnifullt, komandi frá konu sem reykti pakka á dag í tuttugu ár, en svona er maður. Ekkert nema mótsagnirnar!

Ég heyri Baldur Hrafn kvarta um í hálsinum og reyni að skella skolleyrum við því, vitandi að litli drengurinn í næsta húsi sem hann leikur alltaf við, liggur heima með hita og óráð! sagði mömmu sinni í gær að það væri svo gott að vera bíll! Kannski er bólusetning of seint á ferðinni fyrir þetta heimili hvort eð er.

Nú er spaghettíið í pottinum að soðna og kjötsósan tilbúin. Best að næra fjölskylduna og fara svo að taka myndir af hvolpinum Kópi sem er að leita sér að nýju heimili. Aldrei að vita nema óleglega niðurhalaður þáttur af House verði síðan þreyttur!

Love, love. love to all who need. No others :)

Og það var dásemdin ein.

Dásamlega skemmtileg helgi að baki. Baldur Ragnarsson kom á þriðjudag og þá hófst lagaval og æfingar. Hjördís og Margrét komu úteftir að æfa með okkur svona eftir getu, held samt við höfum bara einu sinni verið öll á sama staðnum. En létum það ekkert stoppa okkur í að setja saman ágætis prógramm sem við frumsýndum svo á föstudagskvöldið í Arnardal fyrir fullu húsi í snarvitlausu veðri og skriðuhlaupum. Tókum fyrst hús á Rúv á Ísafirði og tókum þetta upp þar.  Á laugardagskvöldið voru svo tónleikarnir í Einarshúsi. Það var smekkfullt og bara skemmtilegt. Ég klikkaði algjörlega á myndavélinni og get því ekki sett svo mikið sem eina mynd af atburðinum á netið! En það gerir ekkert til. þeir sem þar voru verða bara að muna og hinir.... já, þeir bara misstu af! Heilsan er búin að vera vægast sagt snautleg undanfarið og sviðsframkoman leið nú töluvert fyrir. En það er þetta með að taka viljann fyrir verkið :) Og við stóðum okkur bara ferlega vel þrátt fyrir það!

Vertinn í Einarshúsi festi eitthvað á sína myndavél og má líta á það hér með hljóðdæmi.

Svo fór elsku drengurinn Baldur í dag. Mikið á ég nú eftir að sakna hans. Var alveg búnað venjast því að eiga svona leikfang! Með krullur og krúttlegt útlit og allt! Hann er frábær strákur og algjör s.n.i.l.l.i.n.g.u.r.! Það var alveg sama uppá hvaða lagi ég stakk, hann horfði alltaf á mig í fullkomnu æðruleysi og sagði bara; já. það er hugmynd! Allt frá hinni þýsku Nenu,  og Rocky Horror Picture Show, til Matthíasar Jochumssonar!

Nú er bara spurning um að hafa það af að halda fleiri tónleika, í Reykjavík og á Dalvík til dæmis. Hugmyndin er allavega góð, hvað sem úr verður.

Takk fyrir mig, allir sem á hlýddu!

Baldurskoma.

Á morgun kemur Baldur Ragnarsson, yngsti og saklausasti meðlimur Ljótu Hálfvitanna vestur. Við ætlum að byrja að æfa fyrir konsertinn sem verður á laugardaginn.

Baldur er á lausu svo að allt kvenfólk ætti að gleðjast sem á annað borð setur hjúskaparstöðu manna fyrir sig. Hann er líka verulega sætur! Helsti ljóður á hans ráði er að vera einungis 25 ára gamall.

Hvolpurinn Kópur situr undir borði og tyggur á mér tærnar. Mömmu hans er sléttsama, hún tekur bara í hann ef hann nartar í börnin á heimilinu. Hann hefur einstakt lag á að bræða hjarta mitt þegar ég er að reyna að skamma hann og ala hann upp. Sennilega þarf hann að fara að komast á annað heimili. 

Stutt blogg. Stopp. er að fara að vinna, stopp.

Dr. Tóta, vinkona mín segir að ég búi yfir þeim hæfileika að geta ofið mína fátæklegu tilveru ævintýraljóma í orðagjálfri og málalengingum. Já, jafnvel að ég geti búið svo um hnútana að hversdagslegt líf mitt virðist spennandi og viðburðarríkt þegar ég komi því á prent...

En nú ætla ég að nota aðra aðferð. Vegna þess að ég á að vera mætt í vinnu eftir þrjú kortér. Og hefst nú lesturinn.

Einn hvolpur eftir í húsinu. Hinn er dauður.

Tónleikar eftir viku. Ég er heyrnarlaus, finn ekki lykt né bragð og sé ekki frammá að verða orðin sönghæf. Djö.. býttar engu. Kvef er bara kvef.

Það kviknaði í bílnum. Hann er ónýtur. Nú á ég tvo ónýta bíla.

Baldur Hrafn fór með nærbuxur á höfðinu í leikskólann í morgun.