Fimmtudagur.

 

Nýr bæjarstjóri tók við í dag í Bolungarvík. Mér skilst að forsætisráðherra og föruneyti hafi heimsótt ráðhúsið við það tækifæri. Hugulsamt. Verst að hafa sofið af sér þessa dýrð. Var á vakt í nótt. Önnur vakt næstu nótt og svo langþráð þriggja daga frí. Sem verður nýtt í garðvinnu, sveitaheimsókn og reglulegan svefn.

Það er yfir mér einhver depurð.

Æskuvinkona mín og besta vinkona alla tíð var að greinast með MS sjúkdóm. Það gerir mig dapra. En um leið staðráðna í að njóta þess sem lífið hefur upp á að bjóða á meðan ég hef fáar takmarkanir. Og þær fáu sem eru til staðar eiga heima í höfðinu á mér. Eg ætla að kasta þeim burt. Lífið er of stutt fyrir heigulshátt og aðgerðarleysi. Þetta endar hvort eð er allt á sama veg hjá okkur öllum. Og þegar minn tími kemur, þá vil ég helst ekki þurfa að sjá eftir því að líf mitt færi fram án þess að ég hafi verið beinn þáttakandi í því.

Og til að halda upp á þessa ákvörðun, ætla ég að hafa pylsur og kartöflumús í matinn. Af því að ég nenni ekki að elda......

Miðvikudagur 14.maí.

Tónleikarnir voru skemmtilegir í gær. En hælaháu skórnir voru að drepa mig! Eg er ekki lengur týpan í hælaháa skó. Sennilega annað hvort orðin of þung á mér eða bara hreinlega ekki í æfingu......

Nú er tími breytinga. Vorhugur í mér. ætla að fara að henda úr skápum og kasta gömlu. Rýma til fyrir nýju. Mest langar mig að fara í ferðalag akkúrat núna. Eitthvað langt, langt í burtu. Kannski fer ég á enhvern skemmtilegan stað þegar ég fer í frí í júní. Eg hlakka til að fara í frí.

Næst á dagskrá eru tónleikar Gospelkórsins. Æfingar frammundan.

Gleði gleði gleði.......

Big-bandið í kvöld

Eg hef tekið ákvörðun. Hún er sú að sætta mig aldrei við neitt minna en að syngja með tuttugu manna stórsveit með brassi, trommum, gítar, bassa og píanói. Eg hef verið að æfa með Big-bandi Vestfjarða undanfarið og tónleikarnir eru í kvöld. Tvær dívur stíga á svið, ég sjálf og óperukonan úr Vigur, Ingunn Osk Sturludóttir. Það er rosalegt kikk að syngja með svona brassbandi. Þrýstingurinn úr túbu, saxófón, trompettum og klarínettum bókstaflega dynur á baki manns og maður drukknar í swingi.

Mæli með því að þið mætið á tónleikana klukkan átta í kvöld í Edinborgarhúsinu. Miðinn kostar eitthvað, veit ekki hvað :) /leiðrétting: það' er víst GRATIS inn!!!

Kæru mæður:

Gleðilegan mæðradag! Já, og gleðilegan hvítasunnudag. Látið synina, dæturnar eða kallana sjá um hvítusunnudagssteikina. Nú, eða notið daginn til að dekra við fjölskylduna svona eins og mæður einar geta gert. Hvað sem fyrir valinu verður, njótið dagsins umfram alls.

Af öllum hlutverkum í lífinu þykir mér lang mest varið í móðurhlutverkið. Eg sinni því misvel svona eins og öðrum hlutverkum en mér þykir það samt það allra besta. Enda lánsöm kona.

 

Fallegir eru þeir drengirnir. Eg fann í fljótu bragði enga digital mynd af Björgúlfi og mér saman. Furðulegt. Kannski af því að hann er fæddur fyrir digital dagana... þarf að leita betur, bæti henni þá inn ef hún finnst.

Jörðin klæðist hvítu.

Sennilega brúðkaup í vændum. Allavega skartar hún hvítu í dag. Einu sinni skrifaði ég leikrit, óséð meistarastykki, sem heitir "Jörðin klæðist hvítu á vetrum." I dag á það nafn ekki við enda komið sumar.

Hinn íslenski þursaflokkur spilaði í Edinborgarhúsinu í gærkvöldi. Eg er ennþá í einhverskonar upplifunar-ástandi. Þvílík snilld. Þvílíkir dásemdar snillingar! Þetta var eins og tveggja tíma langur orgasmi. -Með hálftíma hléi reyndar, en það kom ekki að sök. Maður þolir nú ekki alveg endalaust áreiti á hin helgustu skynfæri! Eg hef aldrei, og ég endurtek, aldrei, farið á jafn vandaða og góða tónleika og þessa. Eg veit ég hef oft sagt þetta áður en kosturinn við að vera gullfiskur í aðra ættina er sá að maður er alltaf að upplifa dásamlega hluti aftur og aftur. En Þursaflokkurinn er auðvitað hljómsveit sem er júnikk. Maður ætti að komast reglulega á konsert með þeim. Auðvitað var R. faðir minn Vilbergsson manna fegurstur á sviði, blásandi í sitt trérör eða lemjandi húðirnar hann Halla við hlið trommuleikarasénísins Asgeirs. Asgeir var með heljarmikið sett og allskonar slagverk og við hlið þessa stóra virkis umhverfis hann, kúrði litla premierkrúttið hans Halla. Auðvitað eiga öll bönd að hafa minnst tvö trommusett á sviði! Það er sérlega kúl.

Eftir tónleikana drösluðum við svo settinu upp í bíl í skafrenningi og ógeði, fengum okkur drykk á barnum og ókum svo heim í þæfingsfæri þennan maídag! Þetta er nú alveg makalaust. Þegar maður heldur að nú sé sko vorið komið, ryðst út í garð og rífur ofanaf beðum, setur upp sólstóla og trampólín, þá gerir norðan áhlaup! Rugl. En svona er Island. Full of surprises.

Letidagur í dag. Sofið frameftir hádegi, sund á dagsskránni og síðan svínahnakkar og sjónvarpsgláp til hálftólf. Þá er það næturvaktin. Það verður ágætt. Mér finnst gaman í vinnunni minni. Gleðilega hvítasunnuhelgi kæru lesendur.

Meira frá Rússlandi

 

Eg er alveg dottin ofaní Rússlandferðina góðu. I nótt dreymdi mig meira að segja að ég væri í Rússlandi og þyrfti að liggja við hliðina á einhverjum stríðsglæpamanni sem verið var að taka af lífi! Hann var drepinn með rafmagni og ég lá þarna til þess að honum liði ekki jafn illa. Einkennilegur draumur! Skrítið að ég hafi ekki fengið rafstuð. ...

En fyrir þá sem ekki vita, þá fórum við til Rússlands árið 2002 með leikhópnum Hugleik á leiklistarhátíð í Gatsjína. Gatsjína er smábær á þeirra mælikvarða, íbúafjöldinn svipaður og í RVK og er staðsett 45 km suður af St. Pétursborg. Þetta var ótrúleg ævintýraferð og aðstaðan var sko ekki eins og við, fordekraðir íslendingar eigum að venjast! En það skipti ekki nokkru máli. Það var svo dásamlegt að prófa eitthvað nýtt!

Hér að ofan er sturtuaðstaðan okkar. Þarna fóru bæði kynin í sturtu saman enda oftar en ekki naumur tími skammtaður til að baða sig. Þá þýddi nú lítið að vera með eitthvað pjatt og vilja fá að þvo sér í friði. Man eftir einu dásamlegu atriði. A sömu hátíð og við var þýskur danshópur. Þau gistu á sama stað og við og eitt sinn vorum við Tóta í sturtu ásamt einhverjum stúlkum úr þessum danshópi. Allt í einu koma nokkrir strákarnir úr þýska hópnum inn í sturturnar og ein stúlkan snýr sér að okkur og segir: þetta er allt í lagi. Þeir eru þýskir, ekki rússneskir! -Við höfðum auðvitað ekki gert okkur grein fyrir því að þar lægi höfuðmunur! Stuttu síðar kemur Toggi askvaðandi og ætlar í sturtu. Við spurðum hann auðvitað strax hvers þjóðernis hann væri þar sem rússneskir karlmenn væru ekki jafn velkomnir og þýskir. Hvort ertu rússi eða þjóðverji? Kölluðum við. "Hvorugt," svaraði Toggi að bragði, tók niður ofursterku gleraugun sín og bætti við: "ég er blindur!"

Hér erum við Tóta, reyndar fullklæddar sem aðilar opinberir úr Vampíruvernarher ríkisins.

Forsætisráðherra hvetur til aðhalds

"Geir H Haarde, forsætisráðherra, segir að fólk eigi að minnka við sig, ekki taka lán nema brýna nauðsyn beri til og spara við sig bensín ef það getur. "

Tekið af www.skutull.is

Já. Það er nú eiginlega þannig farið að maður getur lítið annað gert en að minnka við sig eins og staðan er nú. Eg og mín fjölskylda neyddumst til að mynda til að afpanta utanlandsferðina sem við ætluðum í núna í júní til að halda upp á fermingu drengsins. Drengurinn fer með pabba sínum og fjölskyldu svo að það er ekki verið að taka neitt frá honum þannig séð og þvi er þetta bara í góðu lagi. Mér þykja sjálfri utanlandsferðir vera algjör rjómabónus og ekkert möst að komast í slíka nema vel ári hjá manni fjárhagslega.

Önnur sparnaðarleið er að setja niður kartöflur, rækta grænmeti og nota arfann úr garðinum í salat í stað þess að eitra fyrir honum

En þegar ég las þetta þá datt mér í hug vitneskja sem ég fékk ekki fyrir svo löngu síðan. Eg er nú svo græn eins og kommentarinn G hefur bent mér á og þykir mér í góðu lagi að opinbera fávísi mína svo lengi sem ég græði á því ofurlitla visku. Þess vegna spyr ég spurninga frekar en að þegja eða þykjast vita (svo að ég úthrópi mig nú ekki sem fáráðling,) og fara svo heim og gúggla viðfangsefnið. En ég sem sagt komst að því nýverið að ráðherrar hafa einkabílstjóra!!! Já, það er von að ykkur undri! Hvernig getur maður náð þrjátu og fjögurra ára aldri án þess að hafa innbyrt þann fróðleik???

Eg skal svara því. Það hvarflaði hreinlega ekki að mér að ráðherrum væri ekki treystandi til að aka bíl! Fyrir utan, að mér, sveitakonunni hefði þótt tilhugsunin blátt áfram hlægileg! Af hverju eru ráðherrar þessa litla lands með einkabílstjóra???? Og ráðherrabíla? Hafa þeir ekki efni á bíl? Er þetta ekki bara eitthvað djók? Hvað skyldi þetta kosta ríkið á ársbasis? Má ég benda hæstvirtum ráðherra, Geir H Haarde, að þarna sé komin afbragsð sparnaðarleið fyrir ríkið? Það megi líklega auðveldlega nota þá þúsundkalla sem þarna gætu sparast til að nota hinum almenna borgara til góða í þessari margumræddu niðursveiflu.

Nema einhver geti bent mér á þá ýtrustu nauðsyn sem útheimti slíkt bruðl!

Meira frá ævintýrinu í Rússlandi. Hér kemur herbergið okkar. Það sést ekki hér á myndinni en gluggarnir voru brotnir og í stað sængur í rúmunum voru ullarteppi :)

Bara snilld!

 Ps) þetta er dæmi um almennilegt aðhald :)

 

Bræður barmafyllum hverja krús, látum mjöðinn fylla hverja krús!

 

Eftir heimsókn í Arnardalinn hvar sveitadrengurinn Fróði Önnusiggu og Ulfsson fagnaði fyrsta árs afmæli sínu, er ég full þjóðarrembu. I hvert skipti sem ég kem út fyrir bæjarmörk verð ég svo yfirkomin af hamingju yfir því að búa á þessu fagra landi. Ekki svo að skilja að mér þyki verra að vera innan um fólk, hreint ekki. Enda athyglissjúk með eindæmum, eins og pistlahöfundurinn Baldur Smári bendir á í sínum skemmtilega pistli á BB. Nei, það er þessi dásamlega stemning sem ég finn bara í íslenskri náttúru. Og það verður að segjast að náttúrufegurðin er mikil í Arnardalnum. Fyrir utan nú fólkið sem þar býr. Og svo ekki sé nú talað um terturnar sem húsfreyjan bakar!!! Svona líður mér líka alltaf þegar ég kem í Höfða í Dýrafirði. Þá langar mig alltaf að flytja í sveitina. Hafa hænurnar og kindurnar innan seilingar. Kartöflugarð og bæjarlæk. Bualandi beljur í fjósi og geltandi hunda í hlaði.

En ég er víst ekki bóndi.

Eg hef í höfði mínu fastar nokkrar línur úr fallegu lagi úr skemmtilegu leikriti. Öðru leikriti þó en því sem Baldur Smári fór að sjá. En jafn tilkomumiklu.

 

Sé ég griðung hátt á hól, reisa horn mót árdagssól

út´í haga svefninn leysir lítil mús.

Hvítur fugl á fólgið egg, undir frelsisgrænum hegg

bræður barmafyllum hverja krús.

Látum mjöðinn fylla hverja krús.

 

Þessar línur eru eins og flestir leikhúselskandi menn vita, úr leikritinu "þið munið hann Jörund." Og þær samdi Jónas bróðir Jóns Múla. Engan sá ég griðunginn í sveitinni í dag, held það hafi bara verið stemningin hjá þessu góða fólki í þessari fallegu íslensku sveit sem límdi vísubrotið svona fast í vitundina.

Annars heyrði ég aldeilis frábæra röksemdarfærslu á föstudaginn í síðdegisútvarpi rásar tvö. Þar var kona nokkur, -og reyndar maður líka, spurð hvort að ákveðinn gjörningur hefði ekki valdið ákveðnum styr og ósætti í bæjarfélaginu þeirra. Konan átti þessa gullnu setningu sem hefur verið notuð af undirritaðri alla helgina við hinum og þessum spurningum: ég vil bara segja það að fólk hefur mjög misjafnan aðgang að fjölmiðlum!

Það er sumsé hægt að útskýra tilfinningar fólks með því að benda á, að það hafi misgóðan aðgang að fjölmiðlum

Og næst þegar ég haga mér á þann hátt að einhverjum mislíkar, mun ég án umhugsunar slengja þessu gullkorni fram. Ef ekki öðrum, -þá að minnsta kosti mér sjálfri til mikillar skemmtunar......

Setningu dagsins á þó vinur minn einn sem heyrði menn nokkra bölsótast yfir því hversu mikið skítkast, óhróður og fúkyrðatal væri að finna á bloggsíðum fólks þessa dagana vegna sviptinga í bolvískri bæjarpólitík, (ég vil taka fram að þó ég leiti og leiti hef ég sjálf ekkert fundið af slíku og les ég nú töluvert af bloggi fólks) og þessi ágæti maður, vinur minn, svaraði því til að það væri nú af tvennu, öllu skárra að segja skoðanir sínar á blogginu þar sem fólk gæti þó allavega varið sig í athugasemdum og hægt væri að rekja það sem sagt væri til viðkomandi. Það sem öllu meira mannskemmandi væri, hryti af vörum manna sem þættust nokkuð öruggir um að geta talað án allrar ábyrgðar um menn og málefni, haldandi að það bærist ekki í "röng" eyru.

Og ég er sammála honum. Það sem rætt er á bak við gardínurnar og berst svo með vindinum og hvísli manna á milli í kaffikrókum og eldhúsborum er ávallt erfiðara að hrekja. Og gegn slíku tali er erfitt að standa. Vegna þess að þú veist aldrei hver "óvinurinn" er.

Meira frá Rússlandi. Hér er klósettið sem við höfðum til afnota ásamt einhverjum tugum annarra. Dásamlegt ævintýri!

Sjónvarpsgláp!

Við vorum að koma úr heiftarlegri matarveislu hjá Öldu og Birni. Svínarif, maisstönglar, bakaðar kartöflur, sætar kartöflur, salat og síðan í lokin ægileg rjóma og sykurbomba. Enn á ný rifjast upp fyrir mér að maður er EKKERT annað er heljarstór meltingarfæri! Halli er farinn á lögguvakt og ég ætla að fara að berja ungana í rúmið og leggjast yfir fyrstu seríuna af Grey´s anatomy. Vinkonurnar hafa fæstar haldið vatni yfir þessum þáttum sem eru mér ókönnuð lönd. En nú verður úr því bætt. Eini gallinn er sá að Halli fór á bílnum og í bílnum er nammipokinn sem ég fékk mér í dag, einmitt af þessu tilefni. Djö.......

Allir velkomnir til mín í sjónvarps-kúrukvöld svo lengi sem þeir eiga nammipoka ;)

 

Þann 1. maí leit drengur dagsins ljós!

Honum hefur verið gefið vinnuheitið Verkalýður Lýðsson. Fæðingardagurinn var fyrsti maí. Hann fæddist 18 merkur og 55 cm. Og við flögguðum öll í heila! Það er gaman þegar bolvíkingar fæðast. Iris og Lýður + systurnar Laufey, Lína og Lovísa, til hamingju með stóra strákinn! Ætli hann komi til með að heita Leifur? Eða Lárus? Linux? Eða bara Lýður Lýðsson? Laufey, Lovísa, Lína og lilli... í bili

Vendum kvæði í kross. Lagðist til hvílu minnar um níuleytið í morgun eftir rólega næturvakt og las aðeins í furðulegri bók um Afganistan. Sofnaði svo, þess fullviss að hafa heilan föstudag til svefns. En þegar ég var búin að sofa svolítið hringdi BB blaðamaður og vildi tala við mig um mótmælagönguna. Annaðhvort hef ég verið of þvoglumælt eða blaðakonan ekki heyrt þegar ég sagði: Við komum inn á í fundarhléi. Mér finnst nefnilega mjög mikilvægt að fólk viti að það var hlé á fundi þegar við komum inn. Svo að við vorum að sjálfsögðu ekki að hegða okkur dónalega í neinu. Þá er það komið á hreint. Bæjarstjórinn, Grímur Atlason sem líklega mun ganga undir nafninu "Bæjarstjórinn" lengi vel er kominn með starf á Vestfjörðum. Tjah, allavega hlutastarf sem þýðir vonandi að hann verður áfram hér fyrir vestan. Verst ef hann fer til Súðavíkur þá er lítill séns á að bjóða honum í stólinn aftur eftir tvö ár.... Nema að ég bjóði honum smiðsvinnu í kjallaranum hjá mér? Hvað segir þú um það Grímur? Fæði í tvö ár, stutt í vinnunna, 200 kall á tímann og málið er dautt??

Eg ætla að taka eina aukavakt í kvöld en vera svo í fríi um helgina. Það verður gott. Verst að ég þarf að nota tímann og þrífa. Held samt ég verði líka að gera mér ferð í Dýrafjörðinn að dást að hvolpunum þar og sjá hvort þeir hafa stækkað.

Góða helgi kæru lesendur. Læt fylgja með aðra mynd úr Rússlandsreisunni svona fyrst ég var byrjuð að grafa þær upp.